Τα ιστολόγια (blogs) συντηρούν οι χρήστες τους (bloggers) που ανταλλάσσουν απόψεις μέσω του ιστολογίου, το οποίο είναι διαδραστικό μέσο που διαφέρει από τις ιστοσελίδες που διατηρούν στο διαδίκτυο τα μέσα ενημέρωσης, γιατί η διαμόρφωση του περιεχομένου του δεν αποφασίζεται μόνο από τον κάτοχο -διαχειριστή του, αλλά από όλους τους χρήστες – αναγνώστες του ιστολογίου.[1]
Αυτό το αθρόο άνοιγμα προς την ελεύθερη χρήση του λόγου και της εικόνας, με περιεχόμενο δύσκολα ελεγχόμενο, αναπόφευκτα φέρνει τον χρήστη αντιμέτωπο με το βασικότερο πρόβλημα του διαδικτύου: την προστασία των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας σε σχέση με τη χρήση υλικού στο blog και την αποφυγή προσβολής των αντίστοιχων δικαιωμάτων άλλων χρηστών του διαδικτύου.
Τα δικαιώματα του δημιουργού είναι άυλα δικαιώματα ιδιοκτησίας που αποκτώνται αυτοδίκαια για κάθε είδος πρωτότυπου έργου που εκφράζεται με οποιαδήποτε υλική μορφή.
Ως έργο, σύμφωνα με το Ν.2121/1993, νοείται «κάθε πρωτότυπο πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζεται με ορισμένη μορφή». Ο Νόμος καλύπτει κάθε δημιούργημα από κείμενα και εικόνες μέχρι μουσική, βίντεο και λογισμικό ή βάσεις δεδομένων. Σαφές καθίσταται λοιπόν ότι οι δημοσιεύσεις των ιστολογίων και οποιαδήποτε αποτύπωση της σκέψης του blogger στο διαδίκτυο καλύπτονται από το ανωτέρω δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Βάσει αυτού του δικαιώματος, ο κάτοχος ιστολογίου μπορεί να επιτρέπει ή να απαγορεύει:
Σημαντικό είναι εδώ να διασαφηνίσουμε ότι οι ως άνω εξουσίες του δημιουργού αποτελούν εκφάνσεις του περιουσιακού δικαιώματός του επί του ιστολογίου του. (Άρθρο 3 Ν.2121/1993). Η άλλη «όψη» όμως των εξουσιών του bloggerέγκειται στο ηθικό δικαίωμά του επί των δημοσιεύσεών του. (Άρθρο 4). Το ηθικό δικαίωμα είναι εντελώς ανεξάρτητο από το περιουσιακό δικαίωμακαι ταυτίζεται με την «πατρότητα» επί του έργου Αυτό σημαίνει ότι αν ο κάτοχος ενός ιστολογίου μεταβιβάσει το δικαίωμα εκμετάλλευσης και προβολής του έργου του (περιουσιακό) σε άλλο νομικό ή φυσικό πρόσωπο, εξακολουθεί να έχει τα κάτωθι δικαιώματα:
Βάσει τόσο του εθνικού (άρθρο 6 παρ.2 Ν.2121/1993) όσο και του διεθνούς δικαίου (άρθρο 5 παρ.2 Διεθνούς Σύμβασης της Βέρνης) η απόλαυση και η άσκηση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας δεν υπόκεινται σε καμία διατύπωση, όπως για παράδειγμα χρειάζεται στην περίπτωση κατοχύρωσης σήματος. Η αξία της εγγραφής σε κάποιο μητρώο, έχει μόνο αποδεικτική σημασία και όχι συστατική του δικαιώματος. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που υπάρχει ανάρτηση στο διαδίκτυο, η κατάθεση του έργου σε συμβολαιογράφο (πρακτική που συνήθως ακολουθείται) είναι περιττή, καθόσον υπάρχει ήδη η απαιτούμενη «ενσωμάτωση» του πνευματικού δημιουργήματος σε υλική μορφή (λογισμικό).
Αυτό σημαίνει ότι από τη στιγμή που ο blogger «ανεβάζει» μία δημοσίευση στο ιστολόγιό του αυτομάτως αυτή καλύπτεται από το δικαίωμα του δημιουργού, τόσο ως προς το κείμενο της δημοσίευσης όσο και ως προς τις αναρτηθείσες φωτογραφίες, εφόσον φυσικά πρόκειται για ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΕΡΓΟ. Η ύπαρξη λοιπόν του δικαιώματος αλλά και η έναρξη της προστασίας των δημοσιεύσεων ως πνευματικό έργο του δημιουργού, δεν εξαρτώνται από την ύπαρξη της ένδειξης ©, που συναντάται συχνά στα ιστολόγια. Η ένδειξη αποσκοπεί καθαρά στην πληροφόρηση του κοινού αλλά και στην υπενθύμιση ύπαρξης πρωτότυπου προστατευμένου έργου.
Σημαντικό είναι να τονίσουμε ότι κάθε κομμάτι της ανάρτησης στο blogπροστατεύεται αυτοτελώς. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το λογισμικό, οι εικόνες, το κείμενο και τα βίντεο, εφόσον ανήκουν ΠΡΩΤΟΤΥΠΩΣ στον διαχειριστή του blog, να δημιουργούν και ξεχωριστά δικαιώματα, αυτοτελώς προστατευόμενα.
3.Μπορεί να επιτραπεί η αναδημοσίευση, χρήση και αντιγραφή των περιεχομένων ενός blog;
Σύνηθες είναι ο κάτοχος ενός ιστολογίου να επιθυμεί όχι μόνο να εκφραστεί μέσα από τις αναρτήσεις του, αλλά να προβάλλει και την επαγγελματική ή επιχειρηματική του ιδιότητα, ή να προωθήσει μία ιδέα και να διαφημιστεί (βλ. δικηγορικά blog, ενημερωτικά και πολιτικά). Εάν απαγορευόταν απόλυτα οποιαδήποτε αναδημοσίευση και χρήση των εκάστοτε αναρτήσεων, θα έπρεπε ο εκάστοτε χρήστης του ιστοχώρου να έπαιρνε την άδεια του δημιουργού, ακόμα και για μία απλή αναδημοσίευση, καθιστώντας έτσι το blogδυσχερώς προσβάσιμο και ελάχιστα αναγνωρίσιμο.
Αρκετοίbloggersλοιπόνεπιθυμούν να δημοσιεύουν στα ιστολόγιά τους μεεπιφύλαξηκάποιωνδικαιωμάτων» (Somerightsreserved) ήακόμακαιηδιακήρυξη «Χωρίςεπιφύλαξηκανενόςδικαιώματος» (Norightsreserved). Πολλοί άνθρωποι έχουν καταλήξει από καιρό στο συμπέρασμα ότι η επιδίωξη ολοκληρωτικής προστασίας για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας εμποδίζει τη διάδοση του έργου τους στο ευρύτερο δυνατό κοινό και δεν τους βοηθά να αποκτήσουν την αναγνώριση που επιθυμούν.
Προς αυτό το σκοπό κινείται και η φιλοσοφία των αδειών CreativeCommons. Οι άδειες CreativeCommons, είναι σύγχρονες άδειες μη αποκλειστικής ιδιοκτησίας που επιτρέπουν στους δημιουργούς να οριοθετούν με ευέλικτο τρόπο τους όρους χρήσης των έργων τους. Για παράδειγμα, ο τύπος άδειας «attribution», επιτρέπει στον επισκέπτη του blog να αντιγράψει και να διανείμει αυτούσιο το περιεχόμενο, με την προϋπόθεση απόδοσης της δημιουργίας του στον blogger. Αντίστοιχα, ο τύπος άδειας «Noderivative», επιτρέπει την αντιγραφή και διανομή μόνο πιστού αντιγράφου της ανάρτησης και απαγορεύει τα παράγωγα έργα.
Με την παράθεση λοιπόν των όρων της άδειας στο ιστολόγιό του, ο εκάστοτε χρήστης ενημερώνει τον επισκέπτη του blogως προς την έκταση του δικαιώματος χρήσης των αναρτήσεων του κατόχου. Σε αυτή την περίπτωση ο επισκέπτης του blogενημερώνεται από την ύπαρξη του εικονιδίου ©©.
Το ζητούμενο για κάθε κάτοχο blogείναι η πρωτοτυπία ιδεών αλλά και ο ενδιαφέρων τρόπος έκθεσης των γεγονότων. Είναι χρήσιμο να προβαίνει κανείς στον παραπάνω διαχωρισμό ιδέας-έκφρασης, διότι το δικαίωμα του δημιουργού εκτείνεται μόνο στην εκφραστική αποτύπωση μιας ιδέας.
Συνακόλουθα, ο κάθε κάτοχος ιστολογίου μπορεί ελεύθερα να εμπνέεται από την ιδέα άλλου χρήστη, να ασχολείται με ταυτόσημο ζήτημα και να αναπτύσσει την ίδια ιδέα με οποιονδήποτε τρόπο επιλέξει. Βασικό στοιχείο του δικαιώματος του δημιουργού επί του έργου είναι η ενσωμάτωση της ιδέας του. Αντιστοίχως, ο bloggerμπορεί να αντιγράφει ιδέες χωρίς να παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα του άλλου δημιουργού.
Από την άλλη πλευρά, ο τρόπος που ο κάθε χρήστης αποτυπώνει την ιδέα του στο ιστολόγιό του διέπεται από τους κανόνες της δίκαιης χρήσης (fairuse), δηλαδή μέχρι ποιο σημείο νομιμοποιείται ο χρήστης της πληροφορίας να την εκμεταλλευτεί χωρίς την άδεια του δημιουργού της.
Ο Ν. 2121/1993, στο άρθρο 18, αναφέρει ποιες πράξεις αποτελούν θεμιτό περιορισμό του περιουσιακού δικαιώματος του δημιουργού, ή άλλως ποια είναι τα όρια της δίκαιης χρήσης(fairuse). Συγκεκριμένα λοιπόν, εφόσον oκάτοχος ιστολογίου επιθυμεί να χρησιμοποιήσει μία πληροφορία, εικόνα, βίντεο ή φράση που ανακάλυψε σε ιστολόγιο, χωρίς την άδεια του δημιουργού, θα πρέπει να αξιολογεί τους εξής παράγοντες:
Εδώ υπάγονται και τα έργα δημοσίου τομέα (publicdomain) δηλαδή αυτά που δεν καλύπτονται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας οποιουδήποτε είδους και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα από τον bloggerγια οποιονδήποτε σκοπό (νόμοι, διατάγματα, εγκύκλιοι κλπ).
Ως προς το θέμα της χρήσης των ειδήσεων και των γεγονότων, ο διαχειριστής του ιστολογίου πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι τα blogτείνουν να γίνουν η κύρια πηγή πληροφόρησης για τα τεκταινόμενα.
Η είδηση δεν προστατεύεται γιατί δεν αποτελεί πρωτότυπο έργο. Δεν είναι έκφραση, είναι γεγονός και έτσι δεν εμπεριέχει καμία δημιουργική αποτύπωση. Για παράδειγμα η είδηση της έκδοσης ενός νέου βιβλίου με αναφορά ως απλό γεγονός δεν προστατεύεται και μπορεί να αναπαραχθεί ελεύθερα. Η παρουσίαση όμως της είδησης με οποιαδήποτε θετική ή αρνητική χροιά, ή με τη χρήση συνέντευξης από τον συγγραφέα, αποτελεί πνευματικό έργο που αντικατοπτρίζει τη γνώμη του δημιουργού και η χρήση της απαιτεί την άδεια του τελευταίου. Φυσικά, ένα άρθρο επί του εκδοθέντος βιβλίου στην περίπτωσή μας, είναι δημιούργημα και το περιεχόμενό του (εικόνες κλπ) κατοχυρώνονται ως πρωτότυπο έργο.
Στο ως άνω παράδειγμά μας της είδησης της έκδοσης του βιβλίου, δίκαιη χρήση θα αποτελούσε η παράθεση μικρού αποσπάσματος σχολιασμού του βιβλίου από άλλο ιστολόγιο, αναφέροντας φυσικά το όνομα του σχολιαστή αλλά και τον υπερσύνδεσμο (link) της πηγής. Ακολουθώντας αυτά τα βήματα, ο διαχειριστής του ιστολογίου μπορεί κατόπιν νομίμως να σχολιάσει το απόσπασμα αλλά και να εκθέσει περαιτέρω τη γνώμη του επί του βιβλίου.
Συνοψίζοντας τα ανωτέρω και πάντα σε αναφορά με τον διαχειριστή του blog, παραθέτουμε εν έδει επιλόγου τα τρία βασικά σημεία-κανόνες που κάθε διαχειριστής blogπρέπει να εξετάσει ΠΡΙΝ δημοσιεύσει στο ιστολόγιό του, σχετικά με την προστασία της πρωτοτυπίας του έργου του αλλά και τον σεβασμό των άλλων bloggers.